چندی پیش به اتفاق خانواده به روضه رضوان رفتیم تا برای مرحومین فاتحه ای بخوانیم، اما با تحولی جالب و زیبا در قبرستان میبد روبرو شدیم. کلی فضا فرق کرده بود، دیگر قبرها و لابلای آنها پراز خار و خاشاک نبود، رونق دلنشینی پیدا کرده بود. آبدارخانه با پذیرایی چای و کیک و خرما ساخته شده بود. سنگ قبرها همگی نو شده بود، محل خوبی برای برداشتن آب، صدای روضه ای دلنواز و.... وقتی ماجرا را از مردم پرس و جو کردیم، همه بالاتفاق آقای امامی را بعنوان بانی و پیگیر به ما معرفی کردند. آقای محمدعلی امامی یک سفالگر ساده زیست و خوش اخلاق است که با پیگیری عجیب و محکم خود توانست اقدامی بیاد ماندنی را بعنوان باقیات الصالحات از خود برجای گذارد. از او برای گفتگویی صممیمانه دعوت کردیم و ایشان کل ماجرای نوسازی روضه رضوان را در مصاحبه زیر برایمان شرح داد:
