بافت تاریخی یا مخروبه هایی که جز دردسر چیزی برای ساکنین ندارند!
چند روزی بود که برخی از همسایه های ما از صدای بلند و عجیبی شبیه جیغ و داد یک زن یا بچه در محله –کوچه سفال1 بلوار شهیدجعفری نژاد- گله داشتند تا اینکه حدود ساعت 2 نیمه شب گذشته چنین صدای وحشتناکی از طرف کوچه، خانواده مان را از خواب بیدار کرد. البته بیدار شدن نیمه شبها بخاطر واق واق سگهای ولگرد چیزی عادی شده بود اما این صدای عجیب برایم خیلی نگران کننده بود.
چون منبع صدا خیلی نزدیک بنظر می رسید، حدس می زدم در کوچه خبری شده باشد، تصمیم گرفتم از خانه بیرون بروم تا ببینم این صدای جیغ از کجاست...
وقتی از منزل بیرون رفتم، چند نفر از همسایه ها را دیدم که آنها هم نگران شده بودند و بدنبال صدا می گشتند. با جستجوی فراوان، سر از مخروبه های ورودی کوچه (واقع در کنار بلوار) درآوردیم!
جلوتر رفتیم، صدای جیغ با شدت گرفتن صدای صحبت ما کمتر شد، چهار نفری باهمدیگر چراغ قوه موبایلهایمان را روشن کردیم و سعی کردیم داخل خرابه ها را ببینیم، ناگهان چند گردی کوچک را دیدیم که می درخشید، چیزی شبیه چشمان حیوان. به محض نور افتادن، یک روباه با دو توله خود جیغ کشان از آن خرابه ها بیرون دویدند و فرار کردند!
متاسفانه در سایه تعلل و عدم رسیدگی نهادهای دولتی سبب شده است تا ابتدای بلوار محل سکونت ما که مزین به شهید جعفری نژاد است، به مخروبه ها و زباله دانهایی تبدیل شود که علاوه بر ایجاد مشکلات بهداشتی همچون تجمیع زباله ها، مکانی امن برای معتادان و خلافکاران و آشیانه ای برای سگ و روباه شود در حالیکه این محل تنها چند قدم با مهمترین بناهای تاریخی شهر فاصله دارد و تنها نام بافت قدیمی را بر دوش می کشد اما چیزی جز دردسر و چالش برای ساکنین محله ندارد!
