۲۵ خرداد ۹۳ ، ۰۹:۵۱
درددلی با امام زمان
ماههای زیبای رجب و شعبان و رمضان روحیه ی تازه ای به من می دهند شعبان که می شود دلم حال و هوای خاصی پیدا می کند اما نمی دانم چرا وقتی نیمه شعبان فرا می رسد بیشتر نگران می شوم تا خوشحال!
امسال با خود عهد بستم برخلاف سالهای گذشته نیمه شعبان را به خیابان گردی میبد نگذرانم و همرنگ جماعت نشوم!
عصر روز جمعه مشغول مطالعه بودم که ناگهان موجی از صدای ترقه ها و نارنجکهای انفجاری مرا آزار دادند، نوزادم از خواب پرید، صدای گریه اش که آرام کردنش برایم مشکل شده بود بر ناراحتی ام می افزود. با خودم خیلی کلنجار رفتم تا دلیلی برای این کارها بدانم اما انگار بی عرضه تر از آن بودم که بتوانم در مقابل عرفیات رایج در شهرمان مقاومت کنم! آهی بلند کشیدم و به مطالعه ادامه دادم، نزدیک اذان مغرب شد، با وجود صدای بلند اربونه و تمبک گروهی که در خیابان دعاگوی سلامتی و ظهور امام زمان(عج) بودند(!) درس خواندن برایم خیلی سخت شد، برای نماز آماده شدم و به سمت مسجد رفتم، آنشب مسجد خلوت تر از همیشه بود! در نماز اول تعداد نمازگزاران انگشت شمار بود، بقدری که صف نماز مردان به سختی به صف زنان متصل شد اما نیمه های نماز دوم وقتی صدای خوش نواز تمبک نوازان تمام شد چند نفر دیگر هم به نماز پیوستند، فاصله نوازندگان با مسجد چیزی حدود 50 متر یا کمتر بود! در راه برگشت به خانه وقتی دیدم ترانه زننده و مهیج "سوری سوری" را پشت بلندگو پخش کرده اند و عده کثیری را کلی به فاز برده اند! مرا بسیار آزار داد، اما وقتی ناراحتی ام بیش از حد شد که ناگهان چشمم به جوانی افتاد که مسئول پخش شربت بود، کاش از خانه بیرون نمی رفتم و آن را نمی دیدم، کاش نمی دیدم که همان کسیکه به من شربت خوشحالی میلاد امام زمان را داد الان در نظاره صدها نفر با اربونه زدن به سینی خالی دستش کمی هم چاشنی رقص به بدن خود می دهد! و ای کاش می توانستم از حلقوم خود برگردانم هرآنچه که بدنم را به تباهی می کشاند!
اما اکنون نشسته ام و دردلی با تو دارم ای کسی که در روز میلادتت رنجهای زیادی بخاطر ما تحمل کردی ای منجی عالم.
یا صاحب الزمان تو شاهد باش که من قدمی برای چنین شادیهایی برنداشتم. تو شاهد باش که من لحظه ای حاضر به کف و سوتهای لهو نشدم. تو شاهد باش که من به خیابان گردی نرفتم و نظاره گر نامحرمان نشدم!
یا ولی عصر تو خودت می بینی که مالم را در راه ترقه ها و صداافکن ها خرج نکردم. تو خود دیدی که اوقات زندگی ام را به بهانه میلادت به تباهی روزگار نکشاندم و سعی کردم در راه آنچه را که دوست داری قدم بردارم و نه آنچه که خوش نداری!
تو از من راضی باش که مجلس روضه حسین(ع) را بر تمبک و سوت ترجیح دادم. تو از من راضی باش که به حال خودش گذاشتم پس از آنکه نهی اش کردم آنکس را که گفت: سخت نگیر و بگذار خوش باشیم و تو هم شاد باش! تو از من راضی باش که حتی یک بوق در عروس کشانی آن نیمه شب نزدم و کاروان گناه را همراهی نکردم!
ای منتقم خون حسین(ع) تو خود می دانی که تقوای چشمهایم را از رقص عروسک های خیابانی و نامحرمانی که برای بدن نمایی آمده اند نگه داشتم و نیز می دانی که گوشهایم را هم بر صداهایی که تو خوش نداری فرو بستم.
ای "م ح م د" تو از من بگذر اگر حریف رفتارهایشان نشدم و اگر بر نهی کردنشان ناتوان بودم. تو از من بگذر اگر بر گناهانشان زیاد امرزش نطلبیدم و حتی اگر لحظه ای ناخواسته هوای نفس بر من چیره شد.
ای مهدی فاطمه تو را قسم می دهم که چشمهایت را برگناهان مردم شهرمان ببندی چراکه چشمان نازنینت آنقدر بر مصیبتهای حسین(ع) خون گریه کرده است که دیگر طاقت آمرزش خواهی گناهان ما در پیشگاه خداوند را ندارد. چگونه نظاره کنم که ما به بهانه ی شادیِ آمدنت، آسان گناه کنیم و آنگاه تو برای گناهان ما سخت گریه ی آمرزش کنی؟
ای سرور ما و ای مولای ما دست از دعا برای ما برمدار که لحظه ای بدون واسطه ی تو، جنبندگان لایکون خواهند شد.
ای هستی عالم وقتی در این هفته پرونده اعمالم به دستت رسید خدا نکند که نام شیعه از بالای آن خط خورده باشد، خدا نکند که از افراط و تفریطهایم ناراحت شوی و خم به ابرو آوری، خدا نکند که امضا کردنش برایت سخت باشد، و یا خدا نکند که با اشکهای معصومت بجای ما العفو بگویی و با قطره های اشک چشمان نازنینت گناهانمان را پاک کنی!
و سلام بر تو ای فریادرس مستضعفین.
این طامس آثار الزیغ و الاهواء(کجاست آنکه آثار اندیشه باطل و هواهای نفسانی را محو و نابود سازد؟)
بنفسی انت من مغیب لم یخل منا (به جانم قسم که تو آن حقیقت پنهانی که دور از ما نیستی، بلکه در میان مایی و نگهبان عالم و ناظر و حافظ ما شیعیانی).
امسال با خود عهد بستم برخلاف سالهای گذشته نیمه شعبان را به خیابان گردی میبد نگذرانم و همرنگ جماعت نشوم!
عصر روز جمعه مشغول مطالعه بودم که ناگهان موجی از صدای ترقه ها و نارنجکهای انفجاری مرا آزار دادند، نوزادم از خواب پرید، صدای گریه اش که آرام کردنش برایم مشکل شده بود بر ناراحتی ام می افزود. با خودم خیلی کلنجار رفتم تا دلیلی برای این کارها بدانم اما انگار بی عرضه تر از آن بودم که بتوانم در مقابل عرفیات رایج در شهرمان مقاومت کنم! آهی بلند کشیدم و به مطالعه ادامه دادم، نزدیک اذان مغرب شد، با وجود صدای بلند اربونه و تمبک گروهی که در خیابان دعاگوی سلامتی و ظهور امام زمان(عج) بودند(!) درس خواندن برایم خیلی سخت شد، برای نماز آماده شدم و به سمت مسجد رفتم، آنشب مسجد خلوت تر از همیشه بود! در نماز اول تعداد نمازگزاران انگشت شمار بود، بقدری که صف نماز مردان به سختی به صف زنان متصل شد اما نیمه های نماز دوم وقتی صدای خوش نواز تمبک نوازان تمام شد چند نفر دیگر هم به نماز پیوستند، فاصله نوازندگان با مسجد چیزی حدود 50 متر یا کمتر بود! در راه برگشت به خانه وقتی دیدم ترانه زننده و مهیج "سوری سوری" را پشت بلندگو پخش کرده اند و عده کثیری را کلی به فاز برده اند! مرا بسیار آزار داد، اما وقتی ناراحتی ام بیش از حد شد که ناگهان چشمم به جوانی افتاد که مسئول پخش شربت بود، کاش از خانه بیرون نمی رفتم و آن را نمی دیدم، کاش نمی دیدم که همان کسیکه به من شربت خوشحالی میلاد امام زمان را داد الان در نظاره صدها نفر با اربونه زدن به سینی خالی دستش کمی هم چاشنی رقص به بدن خود می دهد! و ای کاش می توانستم از حلقوم خود برگردانم هرآنچه که بدنم را به تباهی می کشاند!
اما اکنون نشسته ام و دردلی با تو دارم ای کسی که در روز میلادتت رنجهای زیادی بخاطر ما تحمل کردی ای منجی عالم.
یا صاحب الزمان تو شاهد باش که من قدمی برای چنین شادیهایی برنداشتم. تو شاهد باش که من لحظه ای حاضر به کف و سوتهای لهو نشدم. تو شاهد باش که من به خیابان گردی نرفتم و نظاره گر نامحرمان نشدم!
یا ولی عصر تو خودت می بینی که مالم را در راه ترقه ها و صداافکن ها خرج نکردم. تو خود دیدی که اوقات زندگی ام را به بهانه میلادت به تباهی روزگار نکشاندم و سعی کردم در راه آنچه را که دوست داری قدم بردارم و نه آنچه که خوش نداری!
تو از من راضی باش که مجلس روضه حسین(ع) را بر تمبک و سوت ترجیح دادم. تو از من راضی باش که به حال خودش گذاشتم پس از آنکه نهی اش کردم آنکس را که گفت: سخت نگیر و بگذار خوش باشیم و تو هم شاد باش! تو از من راضی باش که حتی یک بوق در عروس کشانی آن نیمه شب نزدم و کاروان گناه را همراهی نکردم!
ای منتقم خون حسین(ع) تو خود می دانی که تقوای چشمهایم را از رقص عروسک های خیابانی و نامحرمانی که برای بدن نمایی آمده اند نگه داشتم و نیز می دانی که گوشهایم را هم بر صداهایی که تو خوش نداری فرو بستم.
ای "م ح م د" تو از من بگذر اگر حریف رفتارهایشان نشدم و اگر بر نهی کردنشان ناتوان بودم. تو از من بگذر اگر بر گناهانشان زیاد امرزش نطلبیدم و حتی اگر لحظه ای ناخواسته هوای نفس بر من چیره شد.
ای مهدی فاطمه تو را قسم می دهم که چشمهایت را برگناهان مردم شهرمان ببندی چراکه چشمان نازنینت آنقدر بر مصیبتهای حسین(ع) خون گریه کرده است که دیگر طاقت آمرزش خواهی گناهان ما در پیشگاه خداوند را ندارد. چگونه نظاره کنم که ما به بهانه ی شادیِ آمدنت، آسان گناه کنیم و آنگاه تو برای گناهان ما سخت گریه ی آمرزش کنی؟
ای سرور ما و ای مولای ما دست از دعا برای ما برمدار که لحظه ای بدون واسطه ی تو، جنبندگان لایکون خواهند شد.
ای هستی عالم وقتی در این هفته پرونده اعمالم به دستت رسید خدا نکند که نام شیعه از بالای آن خط خورده باشد، خدا نکند که از افراط و تفریطهایم ناراحت شوی و خم به ابرو آوری، خدا نکند که امضا کردنش برایت سخت باشد، و یا خدا نکند که با اشکهای معصومت بجای ما العفو بگویی و با قطره های اشک چشمان نازنینت گناهانمان را پاک کنی!
و سلام بر تو ای فریادرس مستضعفین.
این طامس آثار الزیغ و الاهواء(کجاست آنکه آثار اندیشه باطل و هواهای نفسانی را محو و نابود سازد؟)
بنفسی انت من مغیب لم یخل منا (به جانم قسم که تو آن حقیقت پنهانی که دور از ما نیستی، بلکه در میان مایی و نگهبان عالم و ناظر و حافظ ما شیعیانی).
؟؟؟